Het begon vrijdagmiddag al, toen het online inchecken niet helemaal lukte. Ik stond er niet bij op de lijst voor de terugvlucht! Ach, voor mij geen probleem, ik was gerust met álle liefde nog enkele weken langer gebleven ;). En dat heeft de rest aan moeten horen ook haha. Doordat de familie Schönen zo'n mooie umlaut op de naam heeft staan, lukt online inchecken niet (net als het inchecken bij de zuilen op Schiphol op de heenweg niet goed ging). We besloten het te laten voor wat het was en zaterdags op het vliegveld van Tampa verder te kijken.
Na het heerlijke afsluitingsdiner bij Chili's en een laatste nachtje in ons huis, was het zaterdagochtend toch echt tijd om te vertrekken. Ik had mijn wekker op tien voor half zeven gezet, zodat ik rustig kon opstaan, douchen, aankleden, eten en de laatste spullen in kon pakken. Om half acht hebben we de deur voor de laatste keer achter ons dichtgetrokken en zijn we in de auto's gestapt. Jo, Simone, Jeroen, Karin, André en Kyra in de Chrysler, Ronald en ik in de Jeep, met de achterbak en -bank volgeladen met tassen.
Eenmaal at the airport hebben met behulp van een Uniteddame ingecheckt en geprobeerd de zitplaatsen voor de vlucht van Houston naar Amsterdam te wijzigen; hier zaten we namelijk allemaal apart en best een eindje bij elkaar vandaan! Niet zo gezellig op een vlucht van negen uur.. We kregen echter te horen dat we dit op Houston moesten regelen, de dame kon hier niets voor ons betekenen. Op naar Houston dan maar! Na een Starbucksje voor Karin, Simone, Jeroen en Kyra zijn we doorgegaan naar de terminal en de gate. Door de security, niets aan het handje gelukkig. Kyra mocht zo doorlopen, volgens mij dachten ze dat ze nog twaalf was in plaats van zeventien haha! Na de security heb ík lekker een Hot Chocolate Hazelnut van de Starbucks gedronken. Dat maakte het vertrek héél misschien íétsje minder zwaar..
Eenmaal in Houston ben ik met Jeroen en Jo naar de servicebalie van United gelopen om te kijken of we nog andere plekken konden veroveren. Aan de man achter de balie heb ik rustig onze situatie uitgelegd (party of eight, but the seats are scattered all over te place. Eh, plane.) De allervriendelijkste man begreep onze situatie volkomen en ging kijken wat ie kon doen. (Even seats in couples would be nice!) Uiteindelijk heeft hij kunnen regelen dat we drie, drie, twee zouden zitten. Helemaal perfect! (We appreciate it very, very much sir!) Uiteindelijk hebben Kyra, André en Jo; Karin, Ronald en Jeroen; en Simone en ik bij elkaar gezeten (Jaaa, ik kan gerust negen uur zonder Ronald na tien dagen vakantie ;)). Op het vliegveld van Houston hebben de meesten van ons nog even iets gegeten en heb ik een Bagel met Cream Cheese gehaald voor onderweg. Ik vind het vliegtuig eten niet bepaald bevredigend en zorg dus liever voor m'n eigen kostje.
Beetje wazige foto, maar hij was lekker.
Over de vlucht zelf kan ik kort zijn. Een beetje bumpy, maar vrij saai. Ik heb niet geslapen, maar wel 'The heat', 'The Great Gatsby' en enkele afleveringen van 'The Big Bang Theory' gekeken. Ook heb ik op de iPad nog een stukje van een aflevering 'Under the Dome' gezien, een nieuwe verslaving! Helaas heb ik nu alle afleveringen gezien en komt seizoen 2 pas in 2014. Simone heeft zichzelf nog op een wit wijntje en mij op een Budje getrakteerd!
Een uur eerder dan gepland zijn we met een perfecte landing op Schiphol terecht gekomen. Zo smooth heb ik een landing nog nooit mee gemaakt, klasse! Helaas hebben we wel twintig minuten wachten voor onze gate vrij was, maar ach, we waren toch eerder. Uit het vliegtuig, de tassen en koffers verzameld, zonder problemen door de doaune en op naar Longterm Parking P3. Daar bleek de accu van Jeroens hybride bolide het te hebben begeven, maar gelukkig zit de ANWB op het terrein en is Jeroen in het bezit van een pasje en lidmaatschap!
Binnen no time was de auto gestart en zijn we naar Boekel gereden, waar Jeroen en Karin afscheid van ons hebben genomen. Even snel douchen (we zijn thuis nu namelijk even in het bezit van een nooddouche, als je voorover bukt om je benen te scheren, kom je met kop en kont vast te zitten tussen de wanden) en door naar mama thuis. Verhaal verteld, spullen laten zien en door naar papa thuis om het verhaal te vertellen en de foto's te laten zien. Dat krijg je met gescheiden ouders. Daarna zijn we door gereden naar onze oppasmoeder Yvette om onze rattenmoppies op te halen! Na elf dagen te zijn verwend en doodgeknuffeld mogen ze weer met ons mee naar huis. Wat zullen ze dat jammer vinden..
's Middags is er een vriendin langs geweest die ons wakker heeft gehouden. Na het eten had ik een klein inkakmoment en ben ik, zonder dat ik het door had, toch een half uurtje in slaap gevallen. 's Avonds kwam er nog even onverwacht bezoek en daarna zijn we naar mama thuis gereden, waar we om half elf een heerlijk fris bedje in zijn gekropen. 32,5 uur wakker met minimale slaap, was dit dé perfecte manier om van onze jetlag af te komen; 's maandags hadden we nergens meer last van!
En zo is er een eind gekomen aan (weer) een geweldige vakantie in Florida! Ondanks dat de meesten van ons Jeroen&Karin nooit langer dan een dagje hadden meegemaakt, waren zij perfect vakantie-gezelschap! Het was kei gezellig, zoals wij Brabanders dan zeggen.
Zoals elke keer blijven de Amerikanen me verbazen, maar wat vind ik het een heerlijk land. Niets is te gek of te groots. Deze keer zeg ik (net als vorige keer..) dat ik nu toch écht eerst een keer naar de Westkust van the US and A wil voor ik weer in Florida terug kom. We zullen zien of ik me hier aan kan houden.. Eerst maar eens héél veel sparen, met de Volkswagenbustent op vakantie en misschien wel samenwonen. Daarna zien we verder.
Onze mooie tent!
Natuurlijk blijf ik alle blogs van mede-Floridagangers volgen, want ik geniet intens van het lezen van hun verhalen. Al plaats ik niet veel reacties; ik volg jullie wel hoor! Toch jezelf een beetje lekker blijven maken, misschien komt het volgende reisje dan eerder dan gedacht.. ;)
En natuurlijk wil ik de mensen bedanken die mijn verhalen en onze vakantie gevolgd hebben, met of zonder reactie! Het is leuk om voor jezelf te schrijven als herinnering, maar nog leuker als je weet dat anderen mee lezen :).
Dus voor nu;
See you later, alligator!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten