Dit jaar, toen besloten werd dat we toch stiekem wel weer naar Florida wilden, heb ik gezegd dat ik hoe dan ook The Wizarding World of Harry Potter zou bezoeken. Ongeacht het geldbedrag of het gebrek aan company. En ik heb voet bij stuk gehouden, want vandaag ben ik er. Helemaal allenig, maar totaal aan het genieten van de magie die het voor mij bevat.
De wekker stond ingesteld op het zevende uur na middernacht, maar daar heeft mijn lichaam tegen geprotesteerd (mijn geest onbewust waarschijnlijk ook..). Na een verkwikkende douche ben ik mijn brood, fruit en een flesje water bij elkaar gaan zoeken. Na mijn 'ready' signaal hebben Ronald & Jo me naar de Guest Dropoff van de Universal parken gebracht. Zij gaan met de andere vijf namelijk een dagje naar St. Augustine.
Na het kopen van mijn ticket (het eerste grote geldbedrag) ga ik in de rij staan en wacht met de andere smachtenden op de opening van het park. Na binnenkomst rennen de eersten al met een rotgang naar The Wizarding World of Harry Potter. Ik doe het iets rustiger aan en houd het op een flink snelwandeltempo. Vol opgekropte positieve energie en een grote grijns op m'n gezicht kom ik bij The Forbidden Journey aan. Na drie jaar wachten kan ik er eindelijk in! Of niet. Er is namelijk een technische storing en de attractie draait niet! Neeee!! 'Yeah, Muggle (non-magic folks) techonolgy.' Grapt een van de medewerkers. We mogen wel het kasteel in om foto's te maken van alles wat je in de wachtrij normaal tegen zou komen: bijvoorbeeld de pratende schilderijen, klaslokalen en de sortinghead.
Als ik weer buiten sta, staat er een lange rij mensen voor de ingang van de attractie. 'Sorry, we're still closed.' Klinkt het vanuit de medewizards. Maar dan komt er ineens groen licht! Ik sluit dus snel achteraan in de rij, die zich aan de buitenkant van de rij-ketting ophoudt. Dan vraagt een medewizard of we ons naar de andere kant van de ketting willen begeven. Ik schiet snel voor een grote groep langs en ben zo een van de eersten! Omdat ik het kasteel al van binnen heb gezien, schiet ik de singleriderslane in. Eenmaal bij de attractie heb ik één ander meisje voor me, dat ook alleen in het park is. Ze is toevallig op congress in Orlando en wilde al jaren naar TWWoHP. Alleen hebben we beiden de verkeerde dag gekozen; we krijgen te horen dat de attractie eerst nog een paar keer een testrit maakt. Maar dan, na veel geduld en gezellig gelul van de medewizards, is het zover: we mogen The Forbidden Journey gaan maken!! Wauw. Wat. Is. Dat. GAAF. Deze ervaring valt niet goed genoeg te beschrijven, je moet het meegemaakt hebben om het te begrijpen. Het is voor niet HP-freaks misschien niet te begrijpen en aanstellerij, maar ik had kippenvel op m'n armen en de tranen in m'n ogen staan. Hier heb ik zo lang op gewacht! Nu alleen nog de studio's in London bezoeken en ik kan als oud mens tevreden sterven (nou ja, na nog een stuk of tien andere dingen van mijn lijstje te hebben gestreept). Na deze rit ben ik Hogsmeade doorgelopen en heb ik me de winkeltjes helemaal verlekkerd aan alle snuisterijen. Ik ben echter met alleen een sleutelhanger van The Deathly Hallows (voor de kenners) naar buiten gelopen. Kan die Seat-hanger van m'n autosleutel af.
Voor het TWWoHP gedeelte te verlaten, ben ik nog in de Dragon Challenge geweest. Zonder er bij na te denken heb ik m'n tas in een kluisje gestopt en ben ik naar boven gelopen. Om boven te bedenken: durf ik hier wel in?! Maar als je alleen naar een park 'durft', durf je ook gewoon in de achtbaan. Na vele loopings in korte tijd stap ik voldaan uit het karretje. Het was de 'angst' meer dan waard!
Onder het genot van een Butterbeer (of ie lekker is, kan ik nog steeds niet zeggen. Het smaakt in ieder geval apart.) loop ik de rest van het park door. In het Jurassic Park gedeelte ga ik in de Jurassic Park River Adventure. De crew waarschuwt dat je nat kunt worden. Zeg maar gerust SOAKED. Ik had een mooi plaatsje op de voorste rij en had er al rekening mee gehouden. JPRA is een gave ride en lekker verfrissend op zo'n warme dag. Hierna ben ik terug gelopen om nog een keer in The Forbidden Journey te gaan. Hup, via de singleriders zo'n 20 minuten wachten. Weer hartstikke gaaf, zeker niet minder mooi dan de eerste keer. We duiken boven het Quidditchfield net achter de snitch aan, als we ineens stilhangen. Potverju, storing! Na 10 minuten gaan we verder en maken we de ride af, de magic is helaas een beetje verdwenen als je daar zo hangt.. Maar de magic komt volledig terug in de volgende rit, die we ter compensatie mogen maken zonder opnieuw achter in de rij aan te sluiten! Deze attractie is by far de beste attractie die ik ooit gedaan heb.
Omdat de rest van de groep nog wel even onderweg is, struin ik de rest van het park nog af. Ik 'doe' The Amazing Adventures of Spider-man (wat ook een gave attractie is!), het treintje in Seuss Landing dat zo'n honderd meter rijdt onder het genot van een aanstekelijk liedje, en Poseidon's Fury. Na de Spider-Man attractie scoor ik een heerlijk Amerikaans maal: een hotdog met ketchup en (volgens mij) zo'n driekwart liter diet coke.
Via een sms krijg ik te horen dat de rest om tien voor vijf bij het park is om me op te halen. Als ik richting de uitgang loop, scoor ik nog een Churro en bekijk nog wat winkeltjes. Dan ga ik naar de Guest Dropoff, waar de auto precies om tien voor vijf wordt voorgereden. Omdat JJKSKR&A nogal honger hebben, rijden we gelijk door naar meneer McDonalds. Daarna rijden gaan we nog even de naastgelegen Giftshop in en rijden we weer naar 'huis'. De familie Schönen + Kyra zijn op dit moment in de Walmart, straks gaan we met z'n allen nog even genieten van het zwembad, de jacuzzi, (alcoholische) drankjes en eventueel wat snacks.
Dus bij deze: Goedemorgen en welterusten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten